Шејх Абду Рахман б. Хасан, рахимехуллаху теала, вели:
Нашиот шејх (Мухаммед бин Абдул Вехаб), рахимехуллаху теала, имам на исламски давет-повик, даи’ја-повикувач во монотеистичка, еднобожанствена вера, вели:

„Основи и темели на исламот се две работи: - Наредба на ибадетот само на Аллах, поттикнување на тоа, љубов во Негово име, прогласување на неверници кој тоа ќе го запостават и – забрана за припишување ширк на Аллах во ибадетите Нему. Строго по тоа прашање, непријателство поради тоа и прогласување за неверник на оној кој тоа ќе го направи. “ 1

Исто така рахимехуллах рекол:

„Научници, претходници а и покасните, од асхабите, табиините, имамите и сите припадници на ехлу суннет се согласиле дека човекот нема да стане муслиман додека не прекине голем ширк, додека од него не се одрекне и оној кој ќе го започне. Потоа да ги мрзи и спрема нив да се однесува непријателски соходно на способностите и можностите. Потоа искреноста во сите дела да биде само на Аллах.“ 2

Шејх Абдуллах б. Мухаммед б. Абдул Вехаб, Аллах на двајцата да им се смилува, вели:

„Имам Ибнул Кајјим вели: Нема да се спаси од ширк и тоа од овој голем ширк освен оној кој ќе го очисти својот тевхид спрема Аллах, и кој ќе Му се приближи на Аллах со мржња против мушриците., Погледај, Аллах ти се смилувал, во имамовите зборови,и ќе сватиш дека исламот нема да биде важечки освен со непријателството спрема мушриците. Ако тоа човек не го направи тој е од нив макар не ги работел нивните дела. Аллах најдобро знае.“ 3

Шејху-И-Ислам Ибн Тејмијје, Аллах да му се смилува вели:

“Верникот должност му е во Аллахово име да го сака доброто и мрзи злото откаде и да доаѓа. Тој мора да осетува наклонетост спрема другиот верник, дури и ако му биде направена неправда, затоа што и тоа не е причина за да се прекине наклонетоста во името на Аллах. Возвишениот Аллах во таа смисла вели: “Ако две групи на верници се судрат, помирете ги... (Ел-Хуџурат, 9).

Тогаш, поред судирот и направената неправда, верниците и понатаму остануваат браќа по вера и обврска е на останатите верници да ги помират. Верниците за ова добро нека размислат!
Верникот е должен спрема верникот да биде наклонет дури и ако го нападне и неправда направи. И спротивно, спрема неверникот е должен да осетува покажување одбојност и непријателство, дури и кога ќе му направи нешто добро.Аллах испратуваше пратеници и објавуваше книги за сите луѓе да би исповедале една вера. Од тука лојалност, љубов, почитување и наградата им припаѓа на верниците.

Луѓето во тој поглед се делат на три врсти:

Прва врста

Тие кои треба да се сакаат и спрема нив во целосност наклонет. Тоа се тие кои веруваат во Аллах и во Неговите Пратеници, кои свесно и со потполно убедување ги извршуваат основните исламски обврски, кои со своите дела и зборови искрено раководат со Аллаховото задоволство, поводејќи се за тие што Тој ги наредил, а избегнивајќи го тоа што Тој го забранил. Според тоа тие доследно ги следат Неговите Пратеници, сакаат и се спријателуваат во името на Аллах, го мрзат злото и се борат во име на Аллах.

إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَ يْنَ أَخَوَيْكُمْ وَاتَّ قُوا اللَّوَ لَعَلَّكُمْ تُ رْحَمُونَ

„Верниците се само браќа, затоа помирете ваши двајца и стравувајте од Аллах, за вас милост да ви се укаже.“ 4


Втора врста

Тие кои треба делимично да се сакаат и мрзат, спрема нив посветување и наклонетост и одбојност. Тоа се тие муслимани кои работат и добри и лоши дела. Тие треба да се сакаат и спрема нив да се биде наклонет во онаа мера во кои се нивните добри дела, а да се мразат и спрема нив осетува одбојност во онаа мера во кои се нивните лоши дела.

Трета врста

Тие кои во целосност треба да се мразат и спрема нив да се осетува одбојност. Тоа се тие кои не веруваат во Аллах, Неговите мелеки, Неговите книги, Неговите пратеници, Судниот ден и во када’ и кадер (верување дека се што се случува, се случува со Аллахова воља и одредба). Во нив спаѓаат и тие кои не сакаат проживување после смртта, запоставуваат некои од петте темели на исламот, на Аллах Му припишуваат здруженик, макар тоа било некој од Аллаховите пратеници, заштитници или добри луѓе покажувајќи спрема него некоја врста ибадет како што се: љубов, упатување дови, страв, надеж, величување, потпирање, барање помош и заштита, приносување жртви, заветување, земање за посредник, пониженост, покорност, стравопочитување и сл. Во таквите спаѓаат и тие кои не веруваат во Аллаховите имиња и атрибути, кои не го следат патот на верниците, туку пат на новотари и хирови, како и тие кои ќе направат некои од десет работи кои расипуваат ислам или повеќе од нив.

لَا تَجِدُ قَ وْمًا يُ ؤْمِنُونَ بِاللَّوِ وَالْيَ وْمِ الْْخِرِ يُ وَادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّوَ وَرَسُولَوُ وَلَوْ كَانُوا آبَاءىُمْ أَوْ
أَبْ نَاءىُمْ أَوْ إِخْوَانَ هُمْ أَوْ عَشِيرَتَ هُمْ


“Не треба луѓето кои во Аллах и оној свет веруваат да бидат во љубов со тие кои на Аллах и Пратеникот Негов се спротивставуваат, макар тие, им биле, татковци нивни, или синови нивни, или браќа нивни, или роднини новни“. 5


Превод и обработка:Ахлу-Суннах

----------------------------------
[1] Меџму’ату ресали вел-меса’ил, (4/289)
[2] Ед-Дуреру сенијје, (11/545)
[3] Акидету мувехидин. Рисалету келимат нафиа фил мукефиратил вакиа стр.234
[4] Сура-Ел Хуџурат, 10 ајет
[5] Сура-Ел Муџаделе, 22 ајет