Дај да одиме напред по Правиот пат

Аллах Возвишениот, Милостивиот ги створил луѓето да Му робуваат, да се трудат да го Запознаат,да Му се обараќаат ,да Го сакаат и да Му се искрајни.Нивните срца и души да наоѓаат мир во спомнувањето на Аллах, тие се радуват на Неговото гледање на идниот свет, и тоа за нив ќе биде најголемо достигнување на благодет.Ништо од она што ќе им биде подарено на идниот свет нема да им биде помило од тоа.


Најголема радост во нивните очи и благодет за нивните срца ќе биде гледањето во Него и слушање на неговите зборови без никакво посредување.На овај свет не им подарил ништо подобро и поубаво и подраго од верувањето во Него, љубовта и копнежот спрема Него,блискост во Неговата близина и уживање во неговото спомнување.


Пратеникот, саллАллаху алејхи ве селлем, ги споил овие две ствари во довата кои ги забележал Несаи и Ибн Хибан во својот Сахих, како и некои други. Воедно Аммар бин Јасир пренесува дека Пратеникот, саллАллаху алејхи ве селлем,ја учел ова дова:

’’Аллаху мој,Ти го знеш непознатото и со Својата моќ управуваш со суштествата, дај ми да живеам онолку колку е по Твое знаење добро за мене, и дај ми да умрам тогаш кога тоа ќе биде добро за мене.Дај ми да Ти се плашам,и кога луѓето не ме гледаат и кога ме гледаат.Дај ми да ја зборувам вистината и во лутина и во задоволство.Дај ми бидам умерен во немаштина и во богаство.Подари ми благодет неумерен.Подари ми радост непрекинат.Дај ми да бидам задоволен со судбината.Подари ми удобно живеење после смрта.Дај ми да се насладувам (веселам)гледајќи го Твоето лице. Дај ми да копнеам за средбата со Тебе и да не ме заведе никаква несреќа и искушение која би ме однесла на спротивна страна.Аллаху Мој, украсине со сјај на верувањето и дај да одиме напред кон Правиот пат.’’(Хадисот е веродостоен, го бележи Ахмед Несаи,Ибн Хиббан и Хаким)

Во оваа дова, гледаме вредност,на Пратеникот саллАллаху алејхи ве селлем ја нагласил најубавата работа на овој свет,а тоа е средбата со Возвишениот Аллах џ,ш и најубавата работа на оној свет, а тоа е гледањето во Аллаховото лице.

Со оглед на тоа гледано во целина сето ова го прави човек да бара да не го погоди некоја несреќа или искушение во верата,Пратеникот саллАллаху алејхи ве селем, рекол :’’ и да не ме снајде било каква несреќа или искушение да ме одведе на погрешен пат.’’

Со самата зрелост верникот се гледа во тоа да ја знај вистината, дека ја следи и ги подучува другите на неа, тој рекол:’’ Дај да одиме напред по Правиот пат.’’

Задоволството е корисно и тоа води кон постигнување на саканата цел.Овде станува збор за задоволството кое следи потоа од кога ќе се случи она што е одредено, а не пред тоа, бидејќи таквото задоволство стои во решеноста да биде задоволено.Меѓутоа, кога ќе се случи она што е судено да се случи,тогаш се случува да тоа задоволство исчезне.Затоа Пратеникот, саллАллаху алејхи ве селлем, се молел во довата да биде задоволен од тоа нешто што ќе се случи. Она што е одредено чувано е од две нешта: чинење на дова да се случи тоа што е најдобро и задоволството како што се случува она што е судено да се случи.Човековата среќа се гледа во тоа да се конбинираат овие две работи.Во Муснеду и на други места, забележано е дека Пратеникот саллАллаху ве селлем, рекол:


’’Човековата среќа се гледа во тоа да се моли на Аллах да му дај она што е добро и да биде задоволен за тоа што Тој одердил, а несреќата е за човек да не моли на Аллах да му даде она што е добро и да не се лути на она што Тој одередил.’’(Ахмед, Тирмизи и Хаким )



Да се плашиме од Возвишениот Аллах е најголемо добро,како другите го гледаат она што се прави и кога не гледаат затоа Пратеникот, саллАллаху алејхи ве селлем, го молел Аллах, субханеху ве те ала, да го направи богобојазлив и кога го гледаат луѓето и кога не го гледаат.

Повеќето луѓе вистината ја зборуваат кога се задоволни, кога ќе ги надвладее лутината зборуваат она што не е вистина.Затоа Пратеникот, саллАллаху алејхи ве селлем,го молел Аллах субханеху ве те ала, да му даде да ја зборува вистината и тогаш кога е лут и кога е задоволен.Во таа смисла нашите народи кажувале:’’ немој да бидеш како оние кои задоволството ке ги одведе во невистина, а кога ќе се налутат, тогаш лутината да излезат од вистината.’’

Сиромаштвото и богаството се две несреќи и искушенија кои Аллах ги искушава Своите робови.Така луѓето во богаство се однесуваат расипнички а во сиромаштво се со стиснати раце.Пратеникот, саллАллаху алејхи ве селлем, молел да му даде Аллах субханеху ве те ала, подари умереност и во едниот и во другиот случај, тоа значи да не се однесува расипнички и неодлучно.

Две врсти на уживања: една се однесува на телото, а другата на срцето.Оваа другата се однесува на радост совршенство и благодетот е во тоа што е нејзина трајност и постојаност.Тие две работи Пратеникот, саллАллаху алејхи ве селлем, заедно ги споменува и вели:’’ Подарими благодет траен и постојан и радост постојана.’’

Две вида на украс се : украс на телото и украс на срцето.Украсот на срцето е вреден и значаен.Ако тој украс се има, тогаш тој си е сопственик кој има и украс на телото и тоа во најубав облик.Така Пратеникот, саллАллаху алејхи ве селлем, го моли Господарот да му подари украс и вели:’’ Украсине со сјајот на верувањето’’.

Живењето на овој свет на никој не му се сјајно, опкрушени сме со несреќи тешкотии, скриени и нескриени маки.Затоа Пратеникот, саллАллаху алејхи ве селлем , се моли на Аллах субханеху ве те ала, да му подари удобен живот после смртта.

Смисолот на тоа е Пратеникот, саллАлаху алејхи ве селлем, во оваа дова цели кон зборовите : ’’искушението да не ме одведе кон пограшен пат.’’


[You must be registered and logged in to see this link.]
Ibn Kajjim, Šejtanove zamke, str. 52-55

[You must be registered and logged in to see this link.]